Çok şanslıyız, eşsiz bir babamız var. En zor anları onun varlığı ve hayata pozitif bakışı sayesinde aşıyoruz aslında. CAN babasıyla daha fazla vakit geçirebilsin diye bebekliğinden beri elimden geldiğince çaba gösteriyorum. CAN belki de sırf bu yüzden bu kadar mutlu bir çocuk, belki içlerinden dışarı yansıyan ve genlerinde taşıdıkları ortak bir ışık var, bilmiyorum ama onları çok seviyorum.
Baba ve oğul, onları birlikte izlemek tarifsiz bir mutluluk... Gözlerim doluyor onları bir takım pijamalarıyla görünce... Küçücüğümüzü babalar gününde bir takım kıyafetiyle babasının kucağında izlemek herşeye değiyor. Babamızı düşününce aklıma ilk şu anlar geliyor:
1. An (doktor)
Bir oğlunuz oldu, 650 gram doğdu, şu an yaşıyor ama solunum sıkıntısı var... O hastane bu hastane, yer var yer yok, yolculuğa dayanır dayanamaz, burada kalıyor, yenidoğan yoğunbakıma götürüyoruz... Baba biraz heyecanlı, babası sen istersen burada kal veya sakin olalım.
2. An (anne)
CANımızı alıp bu odadan dışarı çıkabilecek miyiz birgün, yoksa hep oksijen hortumunun izin verdiği şu kısacık mesafede mi yaşayacağız? Babası oğluyla dudakları mı morarıyor acaba, oksimetre çekmiyor mu yoksa gerçekten oksijen ihtiyacı mı var diye endişelenmeden oynayabilecek mi? Ne zaman?
3. An (anı defteri)
... annesinin bitmek tükenmek bilmeyen inancı ve babasının annesine olan sadakati...
4. An (baba)
Sabah tıraş olurken kendi kendine, "Babacım, Babacım"...
5. An (CANımız)
"Baba mama al"
We are very luck, we have a uniquely special father. We are surviving the hardest moments by his existence and his positive approach to life. I have been doing my best to make sure CAN spends as much time with his father as possible since he was a baby. Maybe CAN is such a happy child only for this reason, or maybe they have a common light that shines from within that they carry in their genetic code, I don't know but I love them so much.
Father and son, it is an undescribable happiness to watch them together... My eyes are filled with tears when I see them in their matching pajamas. It is worth everything to watch my little one in his father's embrace with his matching outfit. The first moments that come to my mind when I think of our daddy:
1. Moment (doctor)
You have a son, has born 650 grams, is living just now but he has respiratory problems... This hospital that hospital, there is room no room, can survive the journey can not, he is staying here, we are taking him to neonatal intensive care... The father is a little bit excited, maybe he should stay here or let's calm down a bit...
2. Moment (mother)
Will we be able to take our CAN and get out of this room one day, or will we always live tied to the length of this oxygen tube? Will his father ever have a chance to play with his son without worrying whether his son's lips are turning to purple or if the oximeter is not working properly or does he really have extra oxygen need? When will that be?
3. Moment (journal)
...the never ending faith of his mother and his father's loyalty to his mom...
4. Moment (dad)
Shaving in the morning and talking to himself "Daddy, Daddy"...
5. Moment (our CAN)
"Daddy get food"
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumunuz en kısa zamanda yayınlanacaktır.