Sağlık / Health

Erken doğan hakkı diye birşey olmalı, erken doğup sağlık sorunlarıyla yoğun bir şekilde uğraşmak zorunda kalan o minik bedenler hayatlarının geri kalanında rahat etmeli, hiç hasta olmamalı... Ama öyle olmuyor, her çocuk gibi onlar da hastalanıyor. Evet, "her çocuk gibi", bardağın dolu tarafından bakınca her çocuk gibi birşeyleri yaşıyor olmak güzel, ama bardağın boş tarafında dayanması çok zor bir durum CANımın hastalık hali.

Şu dünyada yaşıyor olmamız ne büyük bir mucize aslında. Eskiden salgınlar olurmuş, kitleler yok olurmuş, şimdilerde de yeni yeni hastalıklar türüyor. Dünya yaşaması o kadar da kolay bir yer değil insanoğlu için belki de, hele minik bedenler için hiç değil.

Yenidoğan yoğunbakımda yatarken daha doğması gereken zaman gelmemişken ilk ameliyatını oldu benim küçüğüm, bağırsakları düğümlenmişti. Sonra gözlerinden iki kere ameliyat olmak zorunda kaldı. Sonra da fıtık ameliyatı oldu. Daha sırada muhtemel bir göz aleliyatımız var zaten. Bir de araya bademcikleri mi sıkışmış?

İki küçük bademcik o kadar büyümüş ki tüm boğazımızı kaplamış, her nefes bir işkence gibi... Doktorlar, ilaçlar, iğneler, uykusuz geceler ve sonunda biraz huzur. Ama ne kadar süreyle bakalım, ameliyat diyorlar, genel anestezi diyorlar, o kapıda beklemek ne demek biliyorlar, biliyorlar değil mi benden CANımı yine teslim etmemi ve beklememi istiyorlar...

Olacak olan oluyor, benim elimden hiçbirşey gelmiyor. Erken doğmasına engel olamadım, sağlığını koruyamadım, "ben bu çocuğa bakamıyorum" dediğimde "kimse senden daha iyi bakamaz" dediler inanmadım, ama CANımın hayata olan bağlılığına inanmak zorundayım. O neleri atlattı, bunu da atlatacak demekten başka bir çare bulamadım.

There should be something called preemie right, those with tiny bodies who have born so early having had to fight health problems intensely should be relieved for the rest of their lives, should not get sick at all... But that is not the case, they get sick like every other kid. Yes, "every other kid", if you look at the full part of the glass, it is nice to live somethings like every other kid, but if you look at the empty part it is so hard to bare my CAN's sickness state.

In fact it is such a miracle that we are alive on this earth. There used to be epidemics, masses were destroyed, nowadays a new disease comes up every other day. Maybe earth is not such an easy place to live for the mankind after all, definitely not for the tiny ones.

While hospitalized in the NICU, before the time he was originally due, my little one had his first operation, his intestines were knotted. Then his eyes were operated twice. Then the hernia operation. We have a probable eye operation in sequence. And now tonsils get in the way?

Two small tonsils got so big that they have covered the throat gap all together, each breath is a torture... Doctors, medications, vaccinations, sleepless nights and some piece at last. For how long we will see, they say operation, they say general anesthesia, they know what it means to wait at that door, they know don't they, they want me to hand over my CAN and wait...

What will happen happens, I am helpless. I couldn't stop his early birth, I couldn't protect his health, when I said "I can not take care of this kid", they said "no one can take of him better than you do", I did not believe them, but I should trust CAN and his strong will to live which has brought us thus far. All I can do is to say that, he has been through so much and has come through, he will do so now and ever.