Kabullenmek / Acceptance

Nedir kabullenmek?
Salt bir realizasyon mu yoksa bir çeşit pes ediş mi?
Ne yapar kabullenenen insan?
Denemeye devam eder mi yoksa vaz mı geçmiştir?

İyi birşey midir kabullenmek yoksa tüm günahların anası mıdır?
Kabullenmeli midir insan yoksa isyan etmek ilerlemek için daha çok mu işe yarar?
Peki kabullenmeyen yıpranırken kabullenen acaba daha mı az acı çeker?
Kabullenmek ama savaşmaya devam etmek ne kadar mümkün?

Bu sorularla bitiriyorum bu yılı ve yeni bir yıla başlarken kabullenmek ile boyun eğmek arasındaki çizgide bir denge noktasında kalmayı umuyorum. Savaşmayı sürdürmeyi ama beklentilere kapılıp mutsuzluklar yaşamamayı umuyorum.  Evet ilerlemek için çaba göstermek, fedakarlıkta bulunmak, çalışmak, araştırmak, sabretmek gerekiyor. Ve evet bunları yaparken insan beklentilerden kaçamıyor ve gerçekleşmeyen ümitler bir sonraki bahara ertelendikçe devam etme gücünü bulmak bazen zor oluyor. Ama ilerleme yavaş da olsa, çok emek de gerektirse geriye bakıldığında alınan bir yol olduğunu görmek en büyük teselli oluyor. En ümitsiz günün geride kalmış ve o günkü sorunun aşılmış olması bugünün de aşılabileceğine dair en büyük kanıt belki...

Biliyorum zor bir başlangıç yaptı CAN hayata,
Biliyorum hep zorluklar olacak CANımın yaşamında,
Biliyorum ki CAN pes etmeyen mutlu bir çocuk,
Biliyorum CANım hayattan keyif almayı o her zaman başaracak,

CANıma ömür boyu sağlık ve mutluluk diliyorum,
Hayatın karşısına hep iyi insanlar çıkarmasını diliyorum,
Yaşamını anlamlı kılan anılar olsun ve geçmişte kalsın yaşadığı zorluklar istiyorum,
Günü günden güzel olsun istiyorum...

Seni çok seviyorum bebeğim, mutlu yıllar diliyorum :)


What is acceptance?
An absolute realization or a kind of giving up?
What does a person who accepts do?
Does (s)he keep trying or has (s)he quit?

Is acceptance something good or is it the mother of all sins?
Should a person accept or does rebellion work better to make progress?
And while a person not accepting gets torn down does the acceptor suffer less?
Is it really possible to accept and keep fighting?

I am completing this year with these questions and I hope to stay in balance along the line that lays between acceptance and obedience. I hope to keep fighting but not live through unhappiness carried away in expectations. Yes trying, sacrificing, working, researching, being patient is necessary for improvement. And yes a person may not avoid expectations doing these and it is sometimes hard to find the strength to continue while unrealized hopes are postponed to coming springs. But even if progress is slow requiring a lot of effort, the biggest comfort is to see that there is a distance covered when you look back. Maybe the biggest proof that today can be overcomed lies back in the most hopeless day which has gone by and that the day's problem has been resolved...

I know that CAN has had a hard start to life,
I know there will always be difficulties in my CANs life,
I also know that CAN is a happy kid who does not give up,
I know that CAN will always succeed in making the best out of life,

I wish CAN a lifelong health and happiness,
I hope life always introduces him with good people,
I want the hard times to be left in the past as memories making CANs life meaningful,
I ask each day to be better than the one before for him...

I love you so very much my baby, I wish you a happy new year :)