Tuvalet eğitimi benim kabuslarımdan biriydi. 2010 yazına girmeden bu işe niyet ettim ama korkuyordum. "Çocuğunuz tuvalet eğitimine hazır mı?" başlıklı yazılardan hangisini okusam kararsızlığım artıyordu. En çok takıldığım konuda "söyleme" kısmı oluyordu. CAN ile o günlerdeki iletişimimiz evet/hayır şeklinde kafa sallamasından ibaretti.
Hiçbir kaynakta 25 haftalık doğan ve binbir badire atlatan bir çocuğun tuvalet eğitimine ne zaman başlanması ve nasıl ele alınması gerektiği ile ilgili kendime yakın bir açıklama bulamıyordum. Sonunda bir karar verdim, CAN ile konuştum, bezini çıkardım ve gece/gündüz ayrımı olmadan çiş/kaka ayırt etmeden bir yola çıktık.
Kendime sürekli "sen oğlunu tanıyorsun, bunu başarabilirsiniz, zamanı geldi" diyordum. Gerçekten de CAN ilk birkaç gün zorlandıysa da bir iki haftanın sonunda yüksek bir oranda tuvaleti kullanmayı başarır hale geldi. İlk başlarda belli periyodlarla düzenli lazımlığa oturttum, sonra belli periyodlarla tuvaletin var mı diye sormaya başladım, sonra sormayı da bıraktım gelince söylemesini istedim (bu ancak fiziksel gösterim ile mümkün oldu) ve bekledim, sonra lazımlığı bırakıp tuvalete (adaptör ile) yapmayı başardık, sonra kendisinin gidebileceğini söylemeye başladım ve gitti de bir istisnayla uykudan uyandığında hala ben götürüyorum, götürüyordum, artık değil...
Haftasonu baba oğul birlikte öğlen uykusuna yattılar, aradan bir buçuk saat geçmişti ki klozet kapağının rezervuara çarpma sesiyle banyoya doğru yöneldim, belli ki babamız uyanmıştı. Ama banyoya ulaştığımda tuvalette oturan benim küçücük oğlumdu, babamız hala uyuyordu. CAN birşeyi bir kez yaptıktan sonra onun devamı geliyor ve bu noktada ben diyorum ki tuvalet eğitimi tamamlandı :)
Çocuklar birey olma yolunda ilerlerken aileleriyle birlikte tuvalet eğitiminden geçerken zor günler ve kazalar olacaktır :) İyi şanslar...
Potty training was one of my nightmares. I started planning for this prior to 2010 summer but I was afraid. I got more confused after each article I read on "Is your child ready for potty training?". The most problematic part was "saying it". Our communication with CAN in those days was only made up of him nodding his head as yes/no.
I could not find any explanations that suited me as to when or how potty training of a 25 weeker preemie who had gone through so much could be handled. Finally I made a decision, I talked to CAN, took off his diaper and we got on a journey without exceptions as to day/night nor pee/poop.
I kept saying to my self "you know your son, you can do this, it is time". Although CAN struggled during the initial few days he succeeded in using the toilet with a high ratio by the end of the first one or two weeks. At first I took him to his potty periodically, then I started asking him if he needed to go to the toilet periodically, then I stopped asking and wanted & waited for him to tell (this was only possible by physically showing), then we succeeded in leaving the potty and using the toilet (with an adapter that is), then I started to tell him he could go on his own and he did too with one exception and that was when he woke up from his sleep, not so anymore...
On the weekend father and son decided to take a nap together, it was about an hour and a half later that I heard the toilet cover slap the reservoir and headed for the bathroom thinking that our dad woke up. But when I reached the bathroom my little son was the one sitting on the toilet, our dad was still asleep. CAN continues with something he manages to do even for once and I say potty training is completed :)
There will be hard days and accidents as children go though potty training with their families in their journey to become an individual :) Good luck...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumunuz en kısa zamanda yayınlanacaktır.