Bazı insanlar ne kadar kolaycı, minimum çabayla olsun herşey istiyorlar, kabul etmek lazım herkes ister böyle bir hayatı...
Doktorsan rutin hasta, öğretmensen zeki öğrenci, yöneticiysen zehir gibi bir ekip istemek herkesin en doğal hakkı mı? Peki ya öyle olmazsa, kapını eşi benzeri olmayan sağlık problemleri olan bir hasta çalarsa veya özel gerksinimli bir çocuk varsa sınıfında o zaman ne olacak? Bu insanlar farklılar ve diğerlerine göre daha çok ilgiye ve emeğe ihtiyaçları var diye arkamızı mı döneceğiz? Yoksa o insanın verdiği savaşa destek olarak mı karşılık vereceğiz?
Olmaz demek, imkansız demek, yapamaz demek, gerçekleri konuşmak mı yoksa kaçmak mı? Olur demek, denemek, çaba göstermek, hayalperestlik mi yoksa kalıp savaşmak mı? Sadece bu farklılaşan tavır yüzünden kazanılan veya kaybedilen nice insan yok mu? Kaybedilen insanlar yitip giderken kazanılanları bütün dünya öğrenmiyor mu?
Başarı hikayeleri olağan gidişatlardan doğmuyor. Neden mi? Çünkü herkesin yaptığından yaşadığından farklı olan, farklı bakan ve yılmadan devam edenler, zorlukları aşmanın bir yolunu bulabilenler, herşeye rağmen başarılı olanlar başarı hikayelerinin yaratıcıları... Herşeyin dörtdörtlük gittiği durumlarda ise ulaşılan nokta ancak beklenen son olabiliyor.
Benim CANımın bugünlere gelmesi bir başarı hikayesi, hatta bir mucize... Bugünlere gelirken bize destek olan ve bu yolculuğa emeğiyle yüreğiyle katkı veren herkese büyük şükran duyuyorum. Attığımız her adımda bizimle olacaklar ve gururlanacaklar :) Diğerleri mi? Onlar küçük dünyalarında, sıradan, sınırlı hayatlarına devam edecekler...
Some people want everything to be a piece of cake, they want everything to be accomplished with minimum effort, everybody would want such a life so to speak...
Routine patients if you are a doctor, smart kids if you are a teacher, a great team if you are a manager is something everybody naturally deserves, is that so? What if that is not the case, a patient with numerous matchless health problems comes by or a student with special needs is in the class, what happens then? Are we going to turn our back because these people are different and they need extra care and effort? Or are we going to respond by supporting that person in the fight?
Is it telling the reality to say that it won't happen, it is impossible, can not be done or is it running off? Is it being a dreamer to say that it can happen, to try, to put an effort or is it to stay and fight? Aren't there many people lost or found just due to this differentiating attitude? Aren't the lost people gone forever where the found are known by the whole world?
Success stories are not created by regular proceedings. Why? Because the creator of success stories are the ones who do and live differently than others, who look differently and continue without giving up, who find a way to overcome difficulties, who succeed despite everything... The point reached when everything is perfect can only be the expected inevitable.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumunuz en kısa zamanda yayınlanacaktır.