Neden üzülür ki insan, neden ağlar, neden korkar, ne için savaşır, neden vazgeçer?
Bir anın gerçeklikleri nasıl da bir anda anlamını yitiriverir?
İyi ile kötü, doğru ile yanlış, normal ile anormal arasındaki algıyı farklılaştıran nedir?
Nasıl olur da herşeyden en fazla habersiz olunan çocuklukta herşey olup bitiverir?
Kimdir o çocukluktaki sorumlu ve çocuk kendi sorumluluğunu taşır hale nasıl gelir?
Bu sorular aklıma şu sözleri getirir:
"
Belki de yaşam denen şey sadece bu "neden"lerin cevabını bulmak için birilerinin yürüttüğü bir deney, adeta bir "Truman Show"...
Why does a person regret, weep, dread, fight, give up?
How does the reality of one moment loose meaning in a single instant?
What's the perception differentiating good&bad, right&wrong, normal&abnormal?
How come all happens in the childhood period when one is so unaware of it all?
Who is the one responsible during childhood and how does a child become liable?
These questions bring to my mind these verses:
"If you wake up from your sleep all soaked up every night
If loneliness lies beside you all along like a lover
If you lashes are wet all the time for anything
If you remember about your mom more frequently and even understand her
If you feel that you are along and early forgotten
Embrace the child inside (s)he will tell you about the human
Hands are sinful
Mouths are sinful
This is an age fire
World is sinful
None of us is sinless"
"Truman Show"...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Yorumunuz en kısa zamanda yayınlanacaktır.