Biz artık herşeyi yiyebiliyoruz ve hatta her yeni şeyi bir kez olsun yemeyi denemek istiyoruz. Bazılarını beğeniyor, bazılarını bırakıyoruz ama sevdiğimizi ayırt ediyor ve yiyebiliyoruz. İnanılmaz bir damak tadımız var, kendi içinde tutarlı ve ayırt edici özelliklere sahip.
Evet, evet CANdan bahsediyorum. Hani o her öğün kusan, çiğnemeyi bilemeyen, en ufak bir pütürle başa çıkamayan o çocuktan :) O çocuk şimdi beğendili kuzu kapama yiyor, hem de nasıl bir iştahla, ağzına şapırdata şapırtada, bir görseniz inanmak mümkün değil bu çocuğun geçmişte yaşadıklarına...
Bu insanın yaşam kalitesini inanılmaz arttıran müthiş bir özgürlük! Çok basit gibi görünüyor belki dışardan bakılınca, insan ne var ki işte hazırlayıverirsin diyor belki, ama yaşayan bilir, bu nasıl bir sıkıntıdır. Gittiğin her yere yemek taşımak ve hatta taşıyamayacağın yerlere gidememek, hep bir öğün sonrasını planlamak, ya tamam işte orada birşeyler yeriz diyememek. Çok basit ve anlamsızca zor.
Ve bitti, o günler de geride kaldı. Şimdilerde "anne evde yemeyelim, anne çorba içmeyelim, başka bir yerde başka birşey yiyelim" diyen bir CAN var. Hiçbir isteğini kırmıyorum, evladım yıllardır hepsinden mahrum ve hepsine aç...
Eskiden ağzında büskivi kırıntısını ne yapacağını bilemeyen çocuk şimdilerde ağzını öyle bir dolduruyor ki, birtanem dur bir nefes al, diyorum ya kendime bile şaşırıyorum. Ve inanıyorum bu yeme becerilerindeki gelişmenin oral-motor süreçlerine olan olumlu katkısı konuşmaya da yansıyacak. Ümit ediyorum ki, CAN zaten belli bir noktaya getirdiği konuşma becerilerini hızla daha ileriye taşıyacak.
CAN bu dönemde birşey daha başardı. Oral-motor gelişiminin yanında kaba-motor alanda da dev bir adım attı. CAN artık bağımsız ve hiçbirşeysiz yüzüyor. Evet, bata çıka filan ama 50 mlik havuzu bir uçtan bir uca gidip dönüyor.
İnanılmaz bir emek, inanılmaz bir çaba... Ve ben bir kez daha CAN'a ve Ekibine teşekkür ediyorum. İyi ki varsınız..!
We can now eat everything and furthermore we want to try eating anything new at least for once. We like some, we leave others, but we differentiate what we love and we can eat it too. We have an unbelievable sense of taste, it is consistent and has unique characteristics.
Yes, yes I am talking about CAN. That same boy who used to puke every meal, that boy who could not handle the tiniest chop :) That boy is now eating lamb meat with egg plant with such an appetite, smacking his lips, if you saw him you would have a hard time believing all that he has been through...
This is an awesome liberty that adds up so much to one's life quality! Maybe it seems something very simple for an outsider, what is the fuss about anyway you just prepare something may be the reaction, but the ones who have lived something similar would know, what kind of a difficulty it is. To take food to every place you go and even not to got to places that you can not do that for, to plan for the next meal(s) all the time, unable to say ok we will eat something there. So simple and meaninglessly hard.
And it is over, those days have gone by too. Nowadays there is a CAN who says, "mom let's not eat at home, let's not drink soup, let's go somewhere else and eat something else". I do not turn down any of his requests, my child is devoid of all and hungry for all for years...
The child who did not know how to handle a cracker crust in his mouth, nowadays fill his mouth so much that I say, darling stop and take a breath, astonishing myself too. And I believe that the positive affect of the eating on oral-motor abilities will reflect on speaking too. I hope that CAN will progress even more rapidly regarding the speaking abilities that he has built up to a certain point.
CAN has achieved something else in this same period. Along with his oral-motor progress he has taken a giant step in gross-motor area too. CAN can now swim on his own without any supporting equipment. Yes, in and out, but he can swim the 50m pool a round tour.
An unbelievable work, an incredible effort... And once more I thank CAN and his Team. Thankful for you all..!
