Bir insana doğduğunda bir isim koymakla başlıyor ve asla durmuyoruz, herşeye bir ad veriyoruz. Bu adını koyma isteği nedendir, nereden gelir, ne işe yarar, bir bilen var mıdır? Hayır anlayamıyorum, ne oluyor adını koyunca? Anlamayı ve anlatmayı kolaylaştırıyor, etiketlemek, gruplamayı ve genellemeyi sağlıyor, desek en iyimser şekliyle, bu kadar aciz miyiz biz insanlık olarak bireysel farklılıkları tanımlamaya, anlamaya ve anlatmaya çalışmaktan? Her insan biricik derken, insanları ve yaşadıklarını öylece alıp ortak havuzlara atma isteğinin bizlere sağlıyacağını umduğumuz kolaylıkta kaybolan anlamlar ne olacak?
Günü gününe, anı anına uymayan bizler, normları ve dışında kalanları ayırt etmekten nasıl bir fayda umuyoruz? Şunu anlıyorum; yaşamı farklılaştıran unsurlar ve bunlarla baş etmeye çalışan insanlar var. Bu noktada, farklılıkların sebeplerini bulmak ve mümkün olduğunca işlevsel anlamda yaşamı kolaylaştıracak çözümler sunmak gerçekten olumlu bir düşünce, bunu her kişi için empati ile sağlamaya çalışmak ise sevgi ile yoğrulmuş bir emek yumağı. Tek çözüm bu, başka çare yok bence. Çare olacağız diye, insanların hayatlarını çekilmez kılmak, yapabilirliklerini arttırmak yerine kısıtlamak demek oluyor.
Bir insanın yapabilirlikleri üzerine yenilerini eklemek için, onun neleri yapamadığı hakkında hükümler vermek gerekmiyor. Bir yola çıkmak ve adım adım, gün gün ilerlemek gerekiyor ki, zaten hayat her insanı farklı bir yolculuğa çıkarıyor; "hangisi iyi? hangisi kötü?" kim, neye göre karar veriyor? Bir insan elinde olanla, elinden gelenin en iyisini yapıyorsa, kimseye söz söylemek düşmüyor...
We start with giving a name to a person at birth and we never stop, we give a name to everything. Why is this urge to give a name, where does it come from, what does it serve, is there anyone who knows? No, I do not understand, what happens when we give a name? With the best of intentions if we say that labeling makes it easier to understand and make understood by grouping and generalizing, are we this helpless as humankind that we can not try to define, understand and describe individual differences? What happens to the meanings that we loose with the hope to ease our lives while we throw people and their lives into common pools as we say each person is unique?
Us that have days and even moments that do not match one another, what is it that we hope to accomplish by differentiating the ones that fit in or that do not fit in the norms? I understand this; there are things that make like different and people trying to cope with life having these differences. At this point, it is a positive thought to find the reasons underlying the differences and put together solutions to ease life functionally as much as possible, establishing this with empathy for each individual is a love dough made with a lot of effort. This is the only solution, there is no other possibility as to my understanding. Making people's lives miserable while claiming to help is limiting their capabilities instead of elevating them.
To add on new abilities to a person's well being, it is not necessary to pass on judgement about the things the person can not do. It is necessary to get on the road and progress step by step, day by day, and that is what life does by taking each person on a different road; "which one is better? which one is worse?" who decides, depending on what? If a person is doing the best with all that is in hand, no other should be entitled to say no more...
