"Başarının ölçütü başlamak değildir. Tamamlamak da değildir. Başarının ölçütü devamlılıktır. Bıkmadan, usanmadan, istikrarla devam etmek..."
Çok beğendim bu sözü; sanki beni, bizi, CAN'ın ekibini ve çabasını tarif eder gibi... Emeğe ve doğruya ulaşmak için sarfedilen çabaya inancımı ayakta tutmak için çok da ihtiyaç duyduğum bir anda çıktı karşıma, ne mutlu bana :)
Öyle bir yol ki bu, sadece başı ve sonu belli, doğduk ve öleceğiz, bu iki nokta net. Bu iki noktanın arası ise belirsiz, ne seçimler bizim ne sonuçlar kontrolümüzde, ama çabalıyoruz, elimizdekiler ile elimizden gelenin en iyisini yapmak için uğraşıyoruz. Nasıl bir motivasyonsa bu; pes etmeden, yılmadan, bazen yorulsak da devam ediyoruz, hele işin için de çocuklarımız var ise vargeçme şansımız olmuyor, sanki bitmez tükenmez bir enerji ve sabır ile hep devam etmek tek seçenek; en azından bana öyle geliyor.
Bu yolculukta CAN yoldaşlarımız oluyor bazen, karşımıza çıktıkları için şükrettiğimiz insanlar... Ve ben inanıyorum ki onların sayısı, karşılarına çıktığımız için şükredenler kadar az veya çok. Etme bulma dünyası, dedikleri bu olsa gerek. İnsanın gerçekten parayla, mevkiyle, şöhretle elde edemeyeceği birşey varsa o da o doğru yerde doğru zamanda gerçekleşen bu karşılaşmalar. Bazen ufacık bir tebessüm, bazen bir kalp ağrısının son bulması, bazen dünyevi bir mucizeye tanıklık eden küçük mutluluklar veya destansı hikayeler oluyor...
Bu insanlar bir bir biraraya geliyor ve bir ekip oluyor, hayatı güzelleştiren. "Bir ekip birlikte çalışan bir grup insan değildir. Bir ekip birbirine güvenen bir grup insandır." Tıpkı CANın ekibi gibi...
"The criteria for success is neither to start nor to finish. The criteria for success is continuity. To continue without giving up, letting down, with steadiness..."
I liked this saying very much; it was as though it described me, us, CAN's team and all the effort... It came up in such a time when I needed something to hold on to to support my belief about work and effort to reach what is right, lucky me :)
It is such a road, that only the start and the end is known, we were born and we will die, these two points are clear. But the interim of the two points is unclear, neither the choices are ours nor the results are under our control, but we try, we try to make out the best that we can with all that we have. Whatever the motivation; we do not stop, we do not give up, although we are tired at times we continue, and if there is the sake of our children concerned we do not have the chance to let go, it is as if the only possibility is to move on with a never-ending energy and patience; at least that is the way I see it.
In this journey we sometimes have LIFE accompaniers, people who we are thankful for... And I believe that the number of those people are as few or as many as the ones who are thankful for our presence in their lives. What they call, the world of doing and finding, should be this. These encounters at the right time and place are one of those things that are really not possible with money, position, fame. Sometimes a glimpse of a smile, sometimes the end to a heartache, sometimes a worldly miracle is witnessed with these small instances of happiness or legendary stories...
These people come together one by one and make up a team, beautifying life. "A team is not a group of people who work together. A team is a group of people who trust each other." Just like CAN's team...
